[..] unë i pari kam pritur cdo moment të tillë me një lloj kurioziteti sikur doja të tregoja dicka që nuk e tregoja dot me fjalë. Të gjitha skenat në këtë seri vijnë nga rruga. Personazhet janë njerëz, të cilët vazhdojnë jetën e tyre. Nuk kam dashur kurrë t’i njoh apo t’i ndikoj për fotografinë time,i kam kaluar afër dhe jam përpjekur të fotografoj gjendjen në të cilën ishin dhe absurdin që shkaktonin. Absurd dua ta quaj dhe kërkimin tim, i cili më ka kushtuar shumë ditë nga jeta ime, e gjitha kjo për të kërkuar një lëvizje apo qëndrim elegant të njerëzve të rrugës,i quaj njerëzit e rrugës sikur të ishte njëspecie e vecantë, por jo. Për mua njerëzit e rrugës jane njerëzit që presin që të ndodhë dicka dhe ndoshta kjo pritje është pasuria e tyre.”
[…] I, myself, have waited for such a momentum with some kind of curiosity, as if to show the things I could not express in words, otherwise. In this collection, all scenes come from the street. Characters continue to live their lives as humans. I have never wanted to get to know or influence them through my photography. I have passed by, trying to photograph the state they were in and the absurd they aroused. Absurd, is also the word that I would like to call my search , because it took too many days of my life. All this time, waiting to catch a movement or a graceful attitude of street people. I call them street people, as if they constitute a particular species. Anyway, no. For me, street people are those who wait for something to happen and, maybe, their expectancy is their only asset”